Macie swoje ulubione pocieszacze? Kawa w ulubionej sieci barów? Czerwona szminka? Nowe buty? Pogaduchy do poduchy? Aromatyczna kąpiel? Atak na księgarnię?
Wiem, wiem, można upiec chleb. Ale ile można piec, zwłaszcza, jeśli przeszło się na dietę... Wymyśliłam łazanki z kapustą. Tak. Ktoś jeszcze pamięta to danie? W pewnym przedszkolu łazanki z kapustą i mięsem są prawdziwym przebojem - rodzice pytają o przepis, bo dzieci bardzo lubią tę potrawę...
Tak. Danie budzi wspomnienia... W moim przypadku nie z domu czy przedszkola, ale ze szkolnej stołówki. Kontrowersyjne, brzydkie i pyszne! Zwłaszcza nieco przypalone. I absolutnie niedietetyczne!
Składniki:
- 80 dkg - 1 kg dobrej kapusty kiszonej
- kawałek ulubionego wieprzowego mięsa - chude żeberka, łopatka
- 2 - 3 cebule
- spory kawałek masła (może być duży,1/2 kostki - wtedy kapusta zyskuje na smaku. Ba, nie potrzebuje nawet mięsa!)
- 2 łyżki oleju
- liście laurowe (u mnie świeże)
- czarny pieprz
- kilka suszonych grzybów
- Makaron łazanki domowy lub gotowy
Kapustę (kwaśną, nieodciśniętą!) udusiłam w garnku żeliwnym na maśle i oleju razem z mięsem, cebulą, przyprawami i grzybami, podlewając niedużą ilością wody. Tak jest lepiej, kapusta gotuje się jakby szybciej i
jest od razu smaczna ;) Nadmiar płynu odparowałam, całość przypaliłam nieco w sposób kontrolowany - dla nabrania smaku i koloru, doprawiłam pieprzem i wymieszałam z ugotowanym makaronem łazanki. Dusiłam potrawę jeszcze przez chwilę i podałam. Następnego dnia, odgrzana, zyskała jeszcze na smaku. Szczerze polecam. W wersji bez mięsa też.
Mam wrażenie, że jawię się na tym blogu jako obrończyni dawnych, tradycyjnych smaków. Poniekąd to prawda. Poniekąd... Byle do wiosny, kochani!
A zamiast deseru na podniesienie nastroju - zdjęcie zadowolonego (?) kota.
I jeszcze serdeczny apel o pomoc dla pięknego psa Tymona, który szuka domu:
http://www.dogomania.pl/threads/181353-PiAE-kny-dostojny-mA-ody-psiak-czyli-Tymon-Szuka-domku
Poczytajcie o psie i poczytajcie o Ori i Jej zwierzakach, o których pisze i które pięknie fotografuje na blogu Pełnia lata w domu Tymianka; poczytajcie o wspaniałym miejscu, gdzie zawsze pachnie tymiankiem i gdzie jest dużo dobroci. To do domu Ori przyszedł pewnego dnia Tymon - wiedział, co robi :) Teraz przyda mu się każde, choć najdrobniejsze wsparcie. Innym zwierzakom też.
nasze koty wyglądają podobnie, chociaż przy mruczeniu zdarza im się wystawić język - za jordana wtedy robią ;))
OdpowiedzUsuńAniu kochana- dzięki ci za przepis- łazanki chodzą za mną od długiego czasu- raz nawet zrobiłam i to nie było to, co kiedyś:( Mam nadzieję,że Twój przepis przypomni smak dzieciństwa. Twój kociak jest ...zadowolony:)))A fotka sliczna.
OdpowiedzUsuńbuziaki
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńTen kot jest przepiękny !!!
OdpowiedzUsuńAniu łazanki sa pyszne!...na razie nie jem ich jednak :(...myslisz że są dietetyczne z tym masłem? :))))
OdpowiedzUsuńKociaka masz pięknego...dobrze ze napisałas o zwierzakach Ori, myslę że może jakieś dobre dusze się znajdą, wierzę w to!
Pozdrawiam i dobranoc!
Aniu ja pamiętam bo u mnie na Wigilię zawsze są na stole. Mam od Mamy przepis już od dawna i wiem, że jak już będę miała swoje miejsce to łazanki będą w każde święta. Obowiązkowo zapiekane :)
OdpowiedzUsuńDużo słońca!
Często robię łazanki i mrożę. Zapasy zabiera Moja córka, gdy wraca na uczelnię. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńJa z łazankami miałam wiele przejść. Ostatnio jestem chyba na etapie miłości. I mam na nie ogromną ochotę. Muszę chyba zmobilizować rodzinkę. ;))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
A mnie dziś na spacer ciągnęło, ale niestety nie miałam kompana... A samej mi się iść niestety nie chciało...
OdpowiedzUsuńA na łazanki chęć miałam, zimą. Teraz w sumie też mam :)
Piękny ten zadowolony kot.
Ja! ja! ja! :) Nie tylko pamiętam, ale przyrządzam i zjadam w nieprzyzwoitych ilościach. :) Ale moje jest inne. Ja robię tak jak się u mamy i babci nauczyłam, no ale przeciez wiem doskonale, że łazanki w każdym domu inne. :) Z kapusty kiszonej chyba nie jadłam, bo u nas zawsze ze słodkiej. I z boczkiem, marchewką i pieczarkami.
OdpowiedzUsuńA jeśli chodzi o sposoby na przedwiośnie, to mój obecny jest nader prosty: praca. :D Mam jej tyle, że na nie tylko na narzekanie nie mam czasu. ALe nie mam na nic. :D
oj jakiego smaczka nabrałam na te łazanki :)
OdpowiedzUsuńnie znalazłam jeszcze sposobu na tą paskudną aurę :)
Pozdrawiam
M.
An-no, nie wiem jak to się stało, że nie zaglądałam do Ciebie jeszcze, tyle tu ciekawych historii :-)))
OdpowiedzUsuńŁazanki - miodzio, uwielbiam, z kiszonej kapusty też, a przedwiosenne pocieszacze? Kawa może być, pogaduchy też, spacery, wyjazdy jak się tylko da i chyba kuchnia jednak.. Przepisy z cieplejszych stron świata i czekanie na nowalijki (w końcu się pojawią przecież ;-)
Pozdrawiam gorąco :)))
i ja nieustannie poszukuje pocieszaczy
OdpowiedzUsuńa tęsknota za wiosną z każdym dniem się powiększa
łazanki na rozgrzewajacy obiad..
Dziękuję Wam bardzo za komentarze :)
OdpowiedzUsuńMyślę, że łazanki to taka potrawa, której warto bronić przed zapomnieniem - i to w różnych wersjach. Myślę, że dodatek masła zamiast mięsa jest strzałem w dziesiątkę, ale mnie się w pamięci błąkają gdzieś i łazanki ze słodką kapustą i grzybami. Takie też wykonam :)
Kass - masła bardzo dużo i w ogóle przepis zupełnie niedietetyczny ;)
Moniko - zapraszam częściej i już biegnę w odwiedziny do Ciebie :)
Wyobraz sobie Anna, ze pare dni temu Mama podeslala mi Towj przepis ze slowami "mam ochote na te lazanki" :-) I naszlo mnie, kapuste kupilam i srode zaplanowane, no te Twoje swietne lazanki!
OdpowiedzUsuńBuru, naprawdę?! Ostatnio wokół mnie mają miejsce same zbiegi okoliczności...
OdpowiedzUsuńNaprawde! I moja Mama sama tu trafila... A lazanki zakontraktowanie, a pozegnaie zimy mam nadzieje :-)
OdpowiedzUsuńTo ja Ci napiszę, że ostatnio kontaktowałam się z Ori z blogu Tymiankowego i kiedy podałam jej mój adres, napisała... że mieszkała przez kilka lat obok mnie, jedną ulicę dalej...
OdpowiedzUsuńTo rzeczywiscie jest to wielki zbieg okolicznosci! Anzwe ulicy pamietam, a jakze :-)
OdpowiedzUsuńAnno, wiec zrobilam! Z mies boczek i wedzonej sloniny odrobina, masla oczywscie nie skapilam, kwasu nie odlalam - pychota ze hej! Dziekuje ze mnie namowilas :-)
OdpowiedzUsuńBuru - jak się cieszę! Ja może wykorzystam aurę i zrobię powtórkę :)
OdpowiedzUsuńA u nas niemal wieosennie, ale te lazanki i tak jak znalazl!
OdpowiedzUsuń:-)
A niu - łazanki uwielbiam, kiedyś zostałam poczęstowana takimi ze sklepu.. a wówczas pomyślałam, iż połączenie kapusty z grzybami z makaronem (kluski z makiem), który przygotowuje od lat moja mama na wigilię - będzie wyśmienitym połaczeniem - od tamtego czasu łazanki goszczą w moim domu z niezmienną radością :)
OdpowiedzUsuńKocurek cudny!
..w Edinburghu co prawda niemalże prawdziwa wiosna, ale na szaruge zawsze dobra domowa nalewka, książka, muzyka, ciepły pled.. no i mruczenie kota!
Pozdrawiam Cię serdecznie!!
Aniu - cieszę się, że łazanki nie wyszły jeszcze z mody... Ja właśnie zastanawiam się nad takimi ze słodką kapustą...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
O, Ty tez na diecie?!? Ja juz drugi miesiac... Po zlamaniu bowiem, przez unieruchomienie przez tyle miesiecy, lekko zmienily mi sie 'wymiary' ;) Ale teraz juz jest dobrze :)
OdpowiedzUsuńA lazanki pamietam, tyle tylko ze nie mam niestety zbyt pozytywnych wspomnien z nimi zwiazanych :/ Ale moze to tylko dlatego, ze nie byly dostatecznie dobrze przygotowane? Nie mam pojecia...
Beo, mnie się bardzo zmieniły wymiary, kiedy rok spędziłam w domu i zaczęłam piec chleby...
OdpowiedzUsuńU mnie w sumie od pieczenia chleba tez sie zaczelo ;) No a potem te dlugie miesiace w domu, 'dogadzanie' sobie, malo dietetyczne posilki, itd, itp.
OdpowiedzUsuńAle to nic, powoli wychodze na prosta i mam nadzieje, ze tak juz pozostanie.
Czego i Tobie zycze ;)
Beo, mogę tylko pogratulować sukcesu, bo ja jestem na początku drogi ;)
OdpowiedzUsuńFakt, latwo nie jest, ale kto powiedzial ze zycie jest latwe i przyjemne? ;)
OdpowiedzUsuńA tak na serio, to jesli naprawde trzeba - to i motywacja sie znajdzie; i choc czasami ma sie dietowania dosyc, to ubywajace centymetry bardzo poprawiaja nastroj ;)
Beo, wiem coś o tym , straciłam kiedyś... ponad 20 kilogramów :)
OdpowiedzUsuńWow, 20?!? U mnie najwyzszy'wynik' to bylo 10 ;)
OdpowiedzUsuńBeo - dokładnie: 24. Tak było. Większość wróciła, ale w ciągu 4 lat...
OdpowiedzUsuń