Zupa grochowa na wędzonce

Grochówka to zupa wojskowa, rajdowa, biwakowa, jadana zimą albo po dużym wysiłku. W warunkach domowych bywa daniem jednogarnkowym, bo jest bardzo sycąca. Babcia Stasia podawała zupę grochową z drobniutkimi grzankami (pokrojonymi w równiutką kosteczkę), ja wolę wersję niemal żołnierską, taką, jaką zapamiętałam z rajdów. Na zakończenie rajdu po Bieszczadach serwowano nam na specjalne zamówienie właśnie grochówkę. Smakowała wybornie, choć nie wiem, czy to zasługa kucharek, wielkiego kotła ( a niektóre zupy z kotła smakują podobno najlepiej), czy też po prostu okoliczności - po kilkudniowym zmęczeniu i monotonnej diecie kanapkowo-konserwowo-gulaszowej gorąca zupa zjedzona gdzieś nad Sanem musiała smakować wspaniale. Nie wierzę, że zawierała dużo boczku, raczej kiełbasę i mielonkę...
W mojej wersji jest to zupa gotowana na wędzonym boczku, z dodatkiem pokrojonych w talarki i podsmażonych kiełbasek.

Składniki:

• 1/2 kg łuskanego grochu (można namoczyć przed gotowaniem)
• 1/2 kg wędzonego boczku lub wędzonych żeberek
  
• 1 por
• 2 marchewki
• 1 pietruszka
• kawałek selera
• 4-5 ziemniaków
  
• 2-3 ząbki czosnku
  
• listek laurowy, ziele angielskie, kilka kulek jałowca, 2 łyżki majeranku, sól
  
• kilka wędzonych kiełbasek o niezbyt grubej skórze
• woda - ok. 2/5 litra
  

Najpierw gotuję groch w wodzie z dodatkiem warzyw i przypraw (bez czosnku) i soli oraz wędzonego boczku - gotuję wszystko aż groch będzie prawie miękki (może to trwać 1/2 godziny albo dłużej). Następnie do zupy dodaję pokrojone w kostkę ziemniaki i podsmażone kiełbaski, na koniec sól , roztarty w palcach majeranek i zmiażdżony czosnek. Kiedy ziemniaki zmiękną - zupa jest gotowa. Wędzony boczek należy wyjąć z zupy, pokroić w kostkę i włożyć z powrotem.

Następnego dnia zupa mocno zgęstnieje i należy ją rozrzedzić wrzątkiem i doprawić na nowo. Najlepiej zaprosić gości albo rodzinę, bo będziemy jeść ją kilka dni ;)